Vaermina Sith'ari

I M I Ę
Wszystkie moje rany piszą Twoje imię.
Vaermina.

A R D
Perspektywa dobra i zła zależy od przynależności do którejś ze stron.
Zalam.

P Ł E Ć
Są rzeczy, na które nie masz wpływu ani Ty, ani bogowie.
Samica.

W I E K
Czasem dobrze jest policzyć swój wiek nie w latach, lecz liczbie zdobytych blizn.
8 księżyców ~ 80 lat.

W Y G L Ą D
Przestań oceniać po wyglądzie, a nie będziesz oceniana.
Na pewno widać w niej geny Matki. W budowie ciała, kształcie pyska, złowrogim i kpiącym spojrzeniu. Łuski pokrywające jej ciało są duże i twarde, intensywnie lśniące w świetle i niedostrzegalne w mroku. Nic dziwnego, są bowiem bardzo ciemne. Ciemnofioletowe, chociaż z oddali mogą wydawać się czarne, śnieżnobiałe jednak na szyi, brzuchu i spodzie ogona. Ma bardzo wklęsłe podbrzusze a jednocześnie dość masywną klatkę piersiową, przez co sprawia wrażenie wychudzonej. Ma smukłą, wężową sylwetkę, chociaż nie brakuje jej siły – stalowe mięśnie subtelnie rysują się pod ciemną skórą. Cechą charakterystyczną jest błękitne wnętrze pyska, ciemnofioletowy, rozwidlony język oraz czarne, ostre, zakrzywione do tyłu kły, przystosowane do cięcia i rozszarpywania zwierzyny. Ślepia przyjęły barwę liliowo-fiołkową, widać skaczące w nich fioletowe płomienie, palące rozmówcę i przeszywające go na wylot. Z żuchwy wystają trzy pary kolców, skierowanych ku ogonowi, zawijanych wokół własnej osi, podobnie jak para długich i ostrych rogów. Szyja, podobnie jak w przypadku rodzicielki jest przyozdobiona błoniastym, wyblakło fioletowym wachlarzem o srebrnych i złotych paskach, który kończy się u nasady szyi i przechodzi w rząd ostrych, ciemnych kolców, stosunkowo gęsto ciągnących się przez cały grzbiet i kończących mniej więcej w trzech czwartych długości ogona. Z lewej strony szyi znajdują się białe symbole o tajemniczym znaczeniu. Najbardziej rzuca się w oczy fakt, iż Vaermina nie posiada przednich kończyn – zastępują je gigantyczne skrzydła o pokrytej ciemnymi, tygrysimi pasami szaro-liliowej błonie, na których się opiera i które sprawiają, że wydaje się znacznie większa niż jest w rzeczywistości. Tylne łapy mają tylko cztery palce, zakończone czarnymi szponami. Ogon jest nieco zbyt długi, często włóczy się po ziemi za smoczycą niczym wąż. Nie jest niczym zakończony.

C H A R A K T E R
Dobro ma mocny charakter, zło lubi go obnażać.
Noc pośród nieznajomych. Sekrety skryte w mroku.
Ma pokręconą filozofię, roznosi wokół siebie aurę tajemniczego bólu. Jest wielkim labiryntem myśli. Wszystko wokół niej jest mroczne i skryte za dziwną zasłoną, nawet sposób w jaki mówi i działa. Nie potrzeba wiele czasu by zrozumieć, że nie da się całkowicie rozszyfrować samicy. Jej tajemniczość jest nieodłączną częścią jej samej, jak dla mordercy okrucieństwo. Zrozumienie Vaerminy oznaczałoby negację jej istoty. Trzeba zdać sobie sprawę, że wszelkie próby rozwikłania jej zagadek są z góry skazane na niepowodzenie. Koncentruje się na indywidualności, polega na samej sobie. To wszystko składa się na to, czego samica pożąda najbardziej. Nie bogactwa, sławy, zwycięstw. Ona pragnie ciekawości innych, chce by ciekawość pochłaniała, paliła, popychała otaczających ją do najróżniejszych czynów, nawet najbardziej niewyobrażalnych.