Wodospad Ametsak

Ze skały przy brzegu wypływa wodospad. Nie wiepadomo jakim cudem z kamienia bierze się tak dużo wody, ale jak zapewne zauważyliście magia otacza tu wszystko z każdej strony.
Jest to duży i szeroki wodospad, który wpada do krystalicznego jeziora, wywołując małe fale na nieruchomej tafli wody. Bez problemu można się tu wykąpać lub napić się świerzej, źródlanej, krystalicznie czystej wody. Cichy szum, działa uspokajająco na wszystkie zmartwienia.

//Imlann?

Leciałam nad jeziorem z półuśmiechem na pysku. Odwróciłam się. Za mną leciał Żelaznołuski. To nie jego wina. Nie popełnił żadnego błędu. To przezemnie. Jestm idiotką. Toksyny zaczęły swędzieć, a skóra od drapania stała sie czerwona i miałam wielą ochotę się wykąpać.
Moim oczom ukazał się obicująco wyglądający wodospad nad brzegiem jeziora. Zniżyłam lot i wylądowałam tuż obok kamienia z którego wypływała woda. Bez zastanowienia wepchnęłam pysk w wodospad, czując wielką ulgę.
Po chwili cała siedziałam w wodzie, zmywając z siebie te swędzące toksyny.
Gdy poczułam, że wszystko z siebie zmyłam,mokra wyszłam z wody i usiadłam przy brzegu, czekając aż promienie słońca ogrzeją mnie, a woda wyschnie.

// wyjeżdżam, wracam w środę.

I on przyleciał, leniwie poruszając skrzydłami na delikatnym wietrze, wiedząc, że nie ma sensu specjalnie się spieszyć. Był to jeden z tych nudnawych, leniwych dni, kiedy to nikomu nie chce się w ogóle spieszyć, kiedy najlepszą opcją chyba byłoby po prostu pójście spać i przespanie tych miernych jego zdaniem chwil.
Były chociaż trochę ciekawe tylko dlatego, że była z nim Nereida. W innym przypadku zapewne uznałby, że nie są w ogóle warte jakiegokolwiek zachodu. No bo niby dlaczego przecież miałby się męczyć z taką nudą samotnie?
Przy niej przynajmniej nie do końca zwracał na to uwagę i całe szczęście, że tak było.
Po chwili wylądował, obserwując, jak Nereida kąpie się w wodospadzie.

//spoko


Uśmiechnęłam się widząc na tle porannego nieba znajomą, ciemną postać. Leciał powoli, jakby od niechcenia, ale najważniejsze, że w ogóle przyleciał. Teraz tylko to było dla mnie najważniejsze.
-Co ty jeszce robiłeś pod drodze, że tyle trwało?- zapytałam sarkastycznie.
Nie czekając na odpowiedź, jeszce mokra, wepchnęłam mu się pomiędzy łapy. Noć ukłuło mnie w szyi. Syknęłam cicho z bólu i własnej nieuwagi.
Zamknęłam oczy starając nie myśleć o bliźnie i zapomnieć o wszystkim co z nia związane. Tylko trudno było zapomnieć o Vavoice...