Skalisty brzeg

Tak, bez wątpienia czas na polowanie, zważając na formę Vavoice. Przyleciała więc ona w te miejsce, mając nadzieję na łatwy do zdobycia posiłek.
Kołowała nad wzburzoną rzeką, wyszukując odpowiedniej zdobyczy. Latały tu gdzieniegdzie dzikie kanadyjskie gęsi, czasem słyszała krzyk bażanta albo przebiegającego niedaleko lisa. Wtem jej wzrok spoczął na Naprawdę sporym samcu jelenia szlachetnego. O tak, to jest to, czego szukała.
Złożyła lot. Zwierzę było w potrzasku, stojąc między niskim klifem, na który nie dało by radę jednak wskoczyć, a spienioną rzeką. Wybrało więc mniej niemożliwą drogę ucieczki: przez wodę. Na to właśnie czekała smoczyca.
Kiedy jeleń płynął, wzniecając tumany kropel, Vavoice metodycznie, rozwartymi szponami obciążała go na tyle, by nie mógł złapać oddechu. Ona tylko się bawiła, to przecież normalne. Oglądała to wszystko z góry, co i rusz zniżając się do poziomu zwierzęcia, czasem atakując nawet spod wody jego miękki brzuch, podbrzusze i klatkę piersiową okrytą delikatniutkimi żebrami. Co jakiś czas, przelatując nad zwierzęciem, wypróbowywała swoją celność, zwrotność i siłę, i co najważniejsze ostrość jej szczęki męcząc go, przebijając zębami skórę przy jego kryzie, co zabarwiało wodę na szkarłat. Wymęczała go przytapianiem i cięciem jego ciała. Co jakiś czas, kiedy była już dość znudzona, wznosiła się do góry, pozwalając samcowi walczyć z utratą krwi i prądami. Ostateczny cios wymierzony był w łeb, już teraz pokryty krwią z wody oraz z rany na Jeleniej skroni, tuż przy imponującym porożu. Wręcz usłyszała zgrzyt jej pazurów o czaszkę, czuła miażdżoną kość i mózg oraz gałki oczne wypływające spomiędzy jej długich pazórów. Obficie polała się krew i resztki narządów z zdeformowanej głowy, takie przyjemne widoki jak purpurowy język czy tchawica i krtań wyglądające przez pysk. "Hej, tu jesteśmy!" Vavoice szybko wyłoniła truchło i resztką sił zniosła je na skalisty brzeg. Zmęczona ale szczęśliwa i w końcu pełnym brzuchem, zdjęła z jelenia skórę oraz wyjęła czaszkę wraz z porożem, którą opłukała w zimnej wodzie. Dopiero teraz zauważyła Quiga, i cieszyła się, że ma za co handlować.
-Witaj, mój drogi. Co cię tu sprowadza?

Jej wrodzony lub nabyty, nie istotne jest to w tym momencie, instynkt i żyłka handlarki dała o sobie znać. Miała chrapkę na parę przedmiotów z asortymentu gada, który swoją walił niesamowicie siarką, ale na razie nie zamierzała nic kupować, musiała się potargować, bo nie byłaby sobą.
-Hmm... Ciekawe, ciekawe. Ale nie na tyle, by dać za to piękną jelenią skórę i imponujące poroże, nieprawdaż?
Przedmioty w posiadaniu Quigitla były doprawdy... Interesujące. Ale co z tego, jeśli okarzą się zwykłą kurzołapką lub słabym amuletem? Wtedy ten zakup byłby zupełnie bez sensu, a przynajmniej dla Vavoice, bo Quig tylko by się wzbogacił.

Nagle, na horyzoncie pojawił się chuderlawy, mały, biało różowy smok. Wykręcił pętlę w powietrzu, po czym wylądował i przysiadł niedaleko niebieskiej smoczycy. Chwilę przyglądał się jej, po czym uśmiechnął się. Wzniósł się w powietrze, zatoczył koło wokół niej nic nie mówiąc, po czym zionął na nią ogniem. Zaśmiał się cicho, po czym odleciał w kierunku z którego przybył, zostawiając niebieską samą.

//Vav, wiesz, co to znaczy, nie?

/wiem, wiem xD
Niebieskiej zakręciło się w głowie, miała wrażenie, że widzi siebie w trybie trzecioosobowym. Rozejrzała się w prawo, w lewo, i zaczęła śpiewać z głębi płuc.
Tak. Vavi zdecydowanie upadła na głowę. Oszalała. Ale czy miłość nie jest właśnie szaleństwem? Przybrała nieco mądrzejszy wyraz pyska i czekała na rozwinięcie sytuacji.

Leciałem nad jeziorem, aż zobaczyłem niebieską smoczycę, śpiewającą coś o kwiatkach. Błękitne luski,p lśniły w slońcu... Była piękna... Zdziwiłem się i cicho wylądowałem obok niej. Poczułem się conajmniej dziwnie. Jakieś wewnętrzne ciepło, ogrzewało mnie kd środka. Est, co ci odwala?! Potrząsnąłem głową i oddaliłem się ospd smoczycy na bezpieczną odległość.b Nawet nie wiem jak ma na imię...

Cholercia, cholercia, cholercia... Samiec był przystojny, i mimo że odrobinę młodszy od Vavi, był również od niej większy, co zdecydowanie jej odpowiadało. Patrzyła się na niego z rozwartym pyskiem i wprost debilnym wyrazem pyska, który szybko zniweczyła machając głową.
Doszła do wniosku, że dawno się nie myła. Nieee, wcale nie był to pretekst na oddalenie się od samca, wcaaale...
Wyskoczyła do spiętrzonej wody z wysokiego kamienia i zaczęła pływać.
/dzięki Est xd

Smoczyca była naprawdę piękna. Niebieskie, lsniące łuski co jakiś czas przeplatane perłami, niebieskie oczy, korona z rogów... Poza nią świata nie widziałem. Westchnąłem cicho i podeszłem do smoczycy, która właśnie wskoczyła do wody i zaczęła pływać.
Stanąłem przy brzegu i nie odrywałem wzroku od samicy. Nie zwróciłem większej uwagi na jej zapach- zapach gór... Ja pachnąłem raczej morzem i ogólnie wodą, o ile woda ma zapach. Jak miała to właśnie nim pachnąłem. I znowu poczułem to dziwne ciepło, które wychodziło od środka i powoli wypełńiało całe moje ciało. Potrząsnolem nerwowo głową i skarciłem się w duchu, za takie głupie głupstwa.

Wodą wspaniałe chłodziła moje ciało, czułam jej dotyk na moich łuskach. Opływała moje nogi, wykonując swoisty i bardzo przyjemny masaż. Przystojniak patrzył na mnie a szczękę miał prawie na poziomie podłogi. Cóż, ja też pewnie tak wyglądałam.
Nie myślałam racjonalnie, wystartowałam z wody wzniecając tumany kropel wody. Podleciałam ku Turkusowemu. Nie ważne było jego imię, wiek, ard... Nie kochałam go, ale na pewno go porządałam. A przynajmniej moje ciało.
-Jestem Vavi.
Polizałam jego wargi w długim pocałunku. Więcej mi nie było trzeba.

Nie mogłem oderwać wzroku od pięknej smoczycy. Była przyciągająca jak magnez, a ja nie miałem siły, by odwrócić spojrzenie turkusowych oczu. Chciałem zamrógać, ale nie umiałem. Coś mnie opętało. Nic złego... Wystartowała z wod tworząc fontannę wokół siebie. W kroplach wody odbijało się światło słoneczne i nie wyglądało to jak woda, lecz kawałki diamentów. Podleciała do mnie i przedstawiła się, o ile tak można nazwać podanie swojego imienia.
-Estebann- powiedziałem krótko.
Stało się coś oczym bym nawet nie śnił... Chodź kto wie?
Smoczyca, przepraszam- Vavoice, pocałowała mnie. Coś mną wstrząsnęło. Tak do głębi. Odwzajemniłbym pocałunek, gdyby nie fakt, że byłem tak oszołomiony, że zapomniałem jak się oddycha.
Ciało działało same i bez mojej zgody. Pogładziłem bok smoczycy. Dotknąłem jej jeszcze mokre łuski. Kurcze, Est! Co cię opętało?! Ślinisz się na widok smoczycy, którą poznałeś zaledwie piętnaście minut temu! Ciało i tak nie słuchało, więc puściłem to mimo uszu. Tak, tak, wiem, że sam to powiedziałem, ale jak już wczesniej wspomniałem, działało ciało, a ja mogłem tylko patrzeć na to co robię.

Oj nie nie nie... NIE NIE NIE NIE NIE.
Spojrzała na samca, i całe podniecenie z niej uszło. zobaczyła wszystkie jego defekty; bliznę na oku, trochę zbyt długie pazury, uśmiech, który wydawał się nieszczery... I tak zaszło już to za daleko.
Bardzo Cię przepraszam, Estebannie. To moja wina, i... Nie wiem, co we mnie wstąpiło.
Była tak wstrząśnięta, że nie odsunęła się. Stała tylko tak, cały czas do samca tyłem. Sama tak na prawdę nie wiedziała, czego chce - czy samotnego spokoju w swojej jaskini, czy też potomstwa ze smokiem poznanym przed chwilą. Byłaby to nauczka dla Imla... VAV, SKOŃCZ!
Z drugiej strony, kto dowiedziałby się o ich skoku w bok? I tak cud, że poprzednim razem Vavi udało się zajść w ciążę.
Z tego wszystkiego, i z powodu tych myśli, nie oponowała czując dotyk Esta na łuskach pokrywających jej mokry bok.
//serio przepraszam, że tak długo, myślałam że event się skończył