Kufikiri - filozof

Imię: Kufikiri w języku suahili oznacza „rozmyślać”, „wymyślać”, „zastanawiać się”. Kufikiri jest również moim imieniem.
Ard: Dopiero co obudziłam się pod wielkim drzewem w środku nieznanego mi lądu. Leżałam tam, by przypomnieć sobie kim jestem i co tutaj robię. Nie zdążyłam jeszcze zdecydować, do którego z Ardów należę – myślę jednak, że najbardziej pasowałabym do Jawhira.
Płeć: Smoczyca.
Wiek: Jestem dość młoda – mam 6 księżyców, czyli 60 ludzkich lat.
Wygląd Moje ciało pokrywają miliony złotych łusek błyszczących się w blasku słońca. To one tworzą „zbroję” ochraniającą me smukłe ciało w momentach zagrażających mojemu życiu. Łeb – jedna z najważniejszych części ciała każdego smoka – udekorowany jest parą prostych złotych rogów dodających powagi memu obliczu. Moje oczy kolorem przypominające miód zazwyczaj przepełnione są ciepłem i dobrocią, lecz czasami wyglądają na lekko zamglone jakby nieobecne. Na samym końcu linii szczęki łuski wydłużają się tworząc coś na kształt wachlarza. Szyja łącząca łeb z resztą ciała jest dość długa – idealna do obserwowania większych obszarów z miejsca siedzącego. Z tułowia wychodzą dwie pary dobrze umięśnionych łap zakończonych ostrymi jak brzytwa pazurami. To one są najgroźniejszą z moich broni, niektórzy mówią, że bez problemu potrafiłyby rozciąć stal. Z grzbietu wyrasta para złotych, skórzanych skrzydeł dająca mi niemały powód do dumy. Rząd łusek przypominających kolce biegnie od początku szyi do ¾ długości ogona na którego końcu znajduje się „pędzelek” z wydłużonych łusek.
Charakter: Moje imię bardzo trafnie mnie opisuje – jestem urodzonym myślicielem i filozofem. Uwielbiam znaleźć sobie ciche miejsce wśród lekko falujących na wietrze traw i tak otoczona tylko przez naturę myśleć… o wszystkim. Próbuję poukładać sobie wszystkie fakty, wysnuć nowe teorie o sensu naszego życia czy życiu po śmierci. Podczas tych wszystkich przemyśleń stwierdziłam, że nienawidzę przemocy. Wszelkie stworzenia robią sobie krzywdę, czasami nawet zabijają, po to, by rozwiązać sprawę, którą można było załatwić myśląc logicznie. Nie ufam innym puki ich nie poznam – wolę się pilnować niż później czuć ból pazurów wbitych w plecy. Mimo to chciałabym znaleźć towarzysza – nie ważne czy partnera czy przyjaciela – któremu mogłabym zaufać bezgranicznie i polegać na nim do końca. Jeśli uda ci się przedostać przez moją barierę ochronną zobaczysz, że potrafię być naprawdę miłą i ciepłą postacią, lecz tylko dla tych wybranych. Myślę, że mogę siebie opisać jako nieśmiałą, skrytą, inteligentną, kreatywną, przeciwną przemocy samotniczką.